Rozbuchana powojenna obyczajowość, kokaina, wcielenie Salomé, skończona perwersja – takimi hasłami mieniły się powidoki jej chwały. Koneserzy za to wiedzieli, że była po prostu doskonałą tancerką.
(nader luźno potraktowane Źródło)
Na blogu Nitrate Diva czytamy o niej: „Weimarska bogini kabaretu, Anita Berber, prowadziła życie, które i dziś uznano by za skandaliczne. Ucieleśniała dekadencję: była nieszczęśliwą, rozrzutną narkomanką, alkoholiczką, czasem prostytutką. Jej liczne biseksualne romanse i sadomasochistyczne relacje przeszły do legendy. Elektryzująca, awangardowa tancerka, często występowała nago albo nosiła androgeniczne kostiumy. Występowała też w filmach, m.in. “Anders als die Andern” (1919), pierwszym obrazie, który pozytywnie przedstawia relacje homoseksualne. Chodzący wulkan skandali i kreatywnej energii wygasł w 1928 r. w wieku 29 lat”.
Za HILOBROW: Co trzeba zrobić, aby zostać najbardziej skandalicznym wykonawcą w weimarskim Berlinie? ANITA BERBER (1899-1928) miała zamiłowanie do publicznego wychodzenia nago pod osłoną soboli, romansów z zamężnymi kobietami, z sędziami, utrzymywała długotrwały związek z tandemem matki i córki, była uzależniona od kokainy. Lecz nic z powyższych specjalnie jej nie wyróżniało na tle Berlina lat dwudziestych. Nawet nie taniec zatytułowany “Zdeprawowana kobieta i powieszony mężczyzna”, gdzie w kulminacyjnym momencie wciera w siebie spermę straceńca. Nawet nie małpka, którą hodowała jako pupila. Prawdziwym skandalem była jej bezwstydna uciecha z wcielania w życie wszystkich możliwych skaz i zakazanych podniet swojej epoki. (…)
Dr. Mabuse 
palazzo z “Algola” 
Algol 
Aud Egede-Niessen jako Cara Carozza w “tańcu nosów” (Dr. Mabuse)
„[…] Ta para pachnie niesamowicie, inaczej. Anita jest jak przejrzały banan, który obrany ze skórki roztapia się w dłoniach. Henri przypomina ananasa – ostry, gdy się na niego patrzy, ale rozkrojony na kawałki nabiera osobliwej słodyczy”. (Źródło)
Po kilku latach działań w duchu artystycznej wolności i ambitnych planów wróciła tam, skąd przyszła, czyli do kabaretu – ponoć przez to, że publicznie znieważyła króla Jugosławii i spędziła sześć tygodni w areszcie. Przez dragi stale brakowało jej środków do życia, a powrót z tak przedłużonej trasy skończył się bankructwem. W rozmowie z Fredem Hildebrandtem (1922) powiedziała:
Tańczymy śmierć, chorobę, ciążę, syfilis, szaleństwo, umieranie, kalectwo, samobójstwo, a i tak nikt nie traktuje nas poważnie.
Rosyjski plakat braci Stenberg
Aktorka i tancerka, ochrzczona “kapłanką rozpusty”, sekssymbol Weimaru, wymyta z publicznego dyskursu przez nazioli, pamięć o niej wypłynęła na nowo w latach 80. (prawdopodobnie za sprawą filmu Anita – Tänze des Lasters z 1988). Dożyła 29 lat, ale to wystarczyło, by dorobić się reputacji rozpamiętywanej przez stulecie. Zdążyła wystąpić w około 20 niemych filmach, Bóg we ilu spektaklach i nocnych klubach. Pas mal! Wspomnijcie ją czasem oddając się rozpuście.
pataphysiker 